Czasami proces zmysłowej integracji potrzebuje wsparcia terapeutycznego. Świadczyć mogą o tym różne zachowania, niekiedy traktowane jako brak posłuszeństwa, świadoma niechęć do współpracy czy brak staranności ze strony dziecka, np.:

• niechęć do mycia zębów, unikanie mycia głowy czy obcinania paznokci
• nieumiejętność samodzielnego ubierania się
• „brzydkie jedzenie”, brudzenie się, trudności w posługiwaniem się sztućcami
• ciągłe pozostawanie w ruchu, bieganie, skakanie
• niezdarność, ciągłe przewracanie się, obijanie o przedmioty
• brzydkie pisanie i rysowanie
• gryzienie, szczypanie, uderzanie pozornie bez przyczyny
• trudności z koncentrowaniem się, ciągłe rozpraszanie się
• niechęć do zabawy na palcu zabaw (szczególnie karuzeli i huśtawek)
• „kaprys” chodzenia nieustannie w tym samym ubraniu
• niechęć do uczestnictwa w zajęciach grupowych, szczególnie ruchowych

To niektóre z wielu kłopotliwych zachowań, których przyczyną (niekoniecznie jedyną) mogą być trudności w zakresie integracji sensorycznej. Rodzicom, których niepokoi zachowanie dzieci proponujemy zapoznanie się z poniższym załącznikiem, gdzie zostały wymienione najczęściej diagnozowane trudności. Jeżeli kilka stwierdzeń dobrze opisuje dziecko, warto skonsultować się z terapeutą integracji sensorycznej.

WYPEŁNIJ KWESTIONARIUSZ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdWXZ8i_PrP_dKhSaZxB48Xj_SdkFE31GutNU_-OMJTarG0dA/viewform

Prawidłowo ukształtowana integracja sensoryczna daje nam możliwość odczuwania, rozumienia i organizowania informacji dostarczanych przez zmysły.

Dzięki zdolności integrowania doznań zmysłowych jesteśmy w stanie odpowiednio:

• odebrać bodziec i zareagować na niego (np. szybko cofnąć rękę, kiedy dotkniemy czegoś gorącego),
• odróżniać bodźce istotne od nieistotnych (np. zignorować piosenkę dochodzącą z radia i skupić się na rozmowie),
• dostosować ruchy naszego ciała do danej sytuacji (np. w przypadku potknięcia się asekurować się rękami i spiąć ciało),
• prawidłowo zaplanować ruchy ze względu na wykonywaną czynność.

Gdy informacje ze wszystkich zmysłów są odpowiednio przetwarzane, integrowane i równoważone, nasze ciało dostosowuje się do otoczenia, umysł efektywnie przyswaja informacje i jest w stanie adekwatnie na nie zareagować  we właściwym tempie. W efekcie tak przebiegających procesów nasza uwaga, zdolność koncentracji, pobudzenia i hamowania znajdują się na odpowiednim poziomie.
Zmysły, o których zapominamy - myśląc o zmysłach najczęściej, wymieniamy wzrok, słuch, smak, węch i dotyk, zapominając o kolejnych dwóch zmysłach, bardzo ważnych z punktu widzenia integracji sensorycznej. Jest to układ przedsionkowy i zmysł proprioceptywny:

• dzięki zmysłowi przedsionkowemu ruchy oczu, głowy i ciała są skoordynowane, stojąc na równoważni jesteśmy w stanie złapać równowagę, bujamy się na huśtawce, a obie strony naszego ciała mogą współpracować przy wykonywaniu czynności;
• zmysł proprioceptywny odbiera bodźce płynące z mięśni, ścięgien i stawów, dzięki czemu informuje nas, w jakiej pozycji znajduje się nasze ciało. To pozwala nam dostosować siłę do wykonania zadania, siedzieć w odpowiedniej pozycji czy angażować się w aktywności sportowe.

To właśnie układ przedsionkowy, proprioceptywny i dotykowy stanowią bazę dla rozwoju  integracji sensorycznej. Prawidłowe funkcjonowanie zmysłów znajduje odzwierciedlenie w zachowaniu, nauce, samoocenie, sferze emocji. Jest szczególnie  istotne  w przypadku dzieci bo rzutuje na rózwój na kolejnych jego etapach. „Sprawny” maluch może swobodnie poznawać świat, wchodzić w relacje z rówieśnikami i integrować się z grupą /nie ma przeszkód w rozwoju/.

Przede wszystkim terapia odbywa się przez zabawę! Sala integracji sensorycznej jest wyposażona w różnego rodzaju huśtawki, hamaki, liny, ścianki wspinaczkowe, trampoliny, deskorolki. Zadaniem terapeuty jest zaangażowanie dziecka w takie aktywności psycho-motoryczne, które będą stymulujące dla mózgu i jednocześnie sprawią dziecku przyjemność. Wykonane zadania zawsze kończą się sukcesem, co potęguje efekty terapii, gdyż zaangażowanie dziecka stopniowo zwiększa się.

Sugerowana ilość zajęć to co najmniej jedna godzina tygodniowo.