Dyskalkulia należy do grupy specyficznych trudności w uczeniu się. Jest to zaburzenie  rozwoju zdolności matematycznych, które mają źródło w genetycznych lub wrodzonych nieprawidłowościach dotyczących funkcjonowania części mózgu odpowiedzialnej za dojrzewanie umiejętności matematycznych wraz z wiekiem. W wyniku tych nieprawidłowości, dziecko nie osiąga adekwatnej do wieku rozwojowego biegłości matematycznej, mimo że jego iloraz inteligencji jest w normie i nie występują inne zaburzenia. Konsekwencją są słabsze wyniki w szkole oraz niechęć do zadań związanych z matematyką.

Dyskalkulia często współwystępuje z trudnościami natury dyslektycznej.

Dyskalkulia należy do grupy szczególnych trudności w nauce. Jest to zaburzenie w rozwoju zdolności matematycznych, które mają swoje źródło w nieprawidłowościach genetycznych lub wrodzonych w funkcjonowaniu części mózgu odpowiedzialnej za dojrzewanie umiejętności matematycznych wraz z wiekiem. W wyniku tych nieprawidłowości dziecko nie osiąga biegłości matematycznej adekwatnej do wieku rozwojowego, mimo że jego iloraz inteligencji jest prawidłowy i nie występują inne zaburzenia. Konsekwencją są gorsze wyniki w nauce i niechęć do zadań związanych z matematyką.

Dyskalkulia często występuje z trudnościami dyslektycznymi.

Opisywane są  różne typy dyskalkulii, dlatego nie istnieje jeden zestaw objawów, który charakteryzowałby wszystkie osoby dotknięte tym zaburzeniem.

Możemy jednak mówić o przejawach dyskalkulii, które powinny zaniepokoić rodziców:

              1. dziecko przedszkolne:

• • • posiada słabą koordynację wzrokowo-ruchową
    • ma trudności w budowaniu z klocków
    • rysuje niechętnie i prymitywnie, 3-latek nie potrafi narysować koła, 4-latek kwadratu, a 5-latek trójkąta
    • ma słabą orientację w schemacie całego ciała i przestrzeni
    • nie różnicuje strony lewej od prawej, prawej i lewej ręki, nogi (klasa zerowa)
    • nie potrafi narysować rombu ani odtworzyć złożonej figury geometrycznej (klasa zerowa)

2. dziecko w szkole:

• • • ma trudności z zapamiętaniem i zapisaniem cyfr
    • myli symbole "+', "-"
    • potrafi liczyć tylko na palcach, koralikach etc. (liczenie na konkretach)
    • trudno mu opanować tabliczkę mnożenia
    • nie potrafi rozwiązywać zadań tekstowych
    • myli strony i kierunki w geometrii
    • nie posługuje się pojęciami matematycznymi
    • ma trudności z umiejscowieniem w figur przestrzeni
    • przy przerysowywaniu pomija drobne elementy obrazka
    • ma problemy z czytaniem liczb wielocyfrowych, szczególnie tych, w których występuje zero
    • gubi cyfry i znaki działań
    • nieumiejętnie przelicza i porównuje jednostek czasu
    • ciężo mu zrozumieć wyrażenia ułamkowe
    • wolno dokonuje nawet proste operacje matematyczne
    • ma porblem z kolejnością wykonywania działań
    • wykazuje trudności z uszeregowaniem liczb ze względu na ich wartość
    • nie potrafi czytać wykresów, diagramów, grafów

Poza lekcjami matematyki, fizyki czy chemii pojawiają się też inne trudności, takie jak na przykład słaba koordynacja ruchowa, kłopoty z odczytywaniem czasu oraz mapy, zaburzenia  orientacji w terenie, zapominanie dat, trudności w zapamiętywaniu sekwencji ruchowych czy nie nadążanie za szybko zmieniającymi się instrukcjami związanymi z ruchem.

Przede wszytskim pomoc powinna opierać się na wspólnym działaniu dziecka, rodziców, nauczycieli i terapeuty a działania muszą być zindywidualizowane. Warto zadbać, aby dziecko uczestniczyło w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych w szkole, a poza nią uczęszczało na terapię pedagogiczną ukierunkowaną na rozwijanie i doskonalenie umiejętności matematycznych i percepcyjnych oraz integrację odruchów.

Istnieją zasady pomocne w pracy z dzieckiem,  które ma trudności matematyczne (np. w czasie odrabiania zadań):

• uczenie się w sposób polisensoryczny - zaangażowanie motoryki dużej (np. odmierzanie odległości krokami)
• jak naczęstsze odnoszenie matematyki do sytuacji codziennych i ukazywanie jej przydatności oraz obecności w bieżącym życiu
  
• łączenie matematyki z przyjemnością, na przykład włączanie jej elemtnów w ulubione zabawy
• stosowanie komunikatów werbalnych i wyjaśnień w celu zrozumienia języka matematycznego
• posługiwanie się pomocami wizualnymi, aby lepiej zrozumieć zadanie
• ćwiczenie pamięci krótkoterminowej, percepcji wzrokowej oraz wyobraźni wzrokowo-przetrzennej
• nie ocenianie/ krytykowanie/ metody pracy dziecka, nawet jeżeli jest ona dość długa i mało efektywna (liczą się chęci i starania)
• troska o to, by działania były uporządkowane, pokazywanie, co z czego wynika
• nabywanie wiedzy zgodnie z posiadanym profilem dominacji i specjalizacji półkulowej oraz zmysłów.